انتخاب ترکیبات لاستیکی در تولید Soles نقش مهمی در تعیین عملکرد ، دوام و انعطاف پذیری محصول نهایی دارد. در الف خط تولید تنها لاستیک فرمولاسیون های مختلف لاستیکی بر اساس خواص مورد نظر کفپوش ها انتخاب می شوند و هر ترکیب مزایای منحصر به فردی را به جدول می بخشد. این که آیا کفپوش ها برای سایش گاه به گاه ، ورزش یا محیط کار سنگین در نظر گرفته شده اند ، ترکیب مناسب می تواند به طور قابل توجهی بر ماندگاری و راحتی کفش تأثیر بگذارد.
ترکیبات لاستیکی به طور معمول ترکیبی از لاستیک طبیعی و مصنوعی به همراه مواد افزودنی مختلفی از جمله پرکننده ها ، شتاب دهنده ها ، مواد پخت و پز و پلاستیک ساز هستند. این مواد تشکیل دهنده با هم کار می کنند تا به لاستیک ویژگی های خاص خود ، از جمله سختی ، کشش و مقاومت در برابر سایش و عوامل محیطی را بدهند. نسبت لاستیک طبیعی به مصنوعی همچنین می تواند بر انعطاف پذیری و دوام کفهای تولید شده توسط یک خط تولید لاستیکی تأثیر بگذارد.
به عنوان مثال ، لاستیک طبیعی ، حاصل از شیره درختان لاستیکی ، به دلیل انعطاف پذیری عالی و استحکام کششی بالا شناخته شده است. این امر باعث می شود تا برنامه هایی که در آن تنها نیاز به خم و کشش به راحتی ، مانند کفش های ورزشی یا گاه به گاه ، ایده آل می کند. ترکیبات لاستیکی طبیعی نیز در برابر سایش مقاوم تر هستند ، که به کف های ماندگار ترجمه می شود که می توانند در برابر ترافیک پا سنگین مقاومت کنند. با این حال ، لاستیک طبیعی اغلب در مقایسه با لاستیک مصنوعی نسبت به هوازدگی و اکسیداسیون مقاوم کمتر است ، به این معنی که ممکن است در هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا رطوبت سریعتر تخریب شود ، مگر اینکه با سایر مواد تحت درمان قرار گیرد یا مخلوط شود.
از طرف دیگر ، لاستیک مصنوعی ، مانند لاستیک استایرن بوتادین (SBR) یا مونومر اتیلن-پروپیلن-دیین (EPDM) ، به طور گسترده ای در خطوط تولید لاستیکی برای مقاومت برتر آن در برابر عناصر محیطی استفاده می شود. به عنوان مثال ، SBR به دلیل مقاومت در برابر سایش عالی و دوام در شرایط خشک شناخته شده است ، و آن را به یک انتخاب محبوب برای کفپوش هایی تبدیل می کند که نیاز به تحمل سطوح سخت و تماس مکرر با مواد ساینده دارند. EPDM به ویژه در ایجاد مقاومت در برابر گرما ، ازن و هوازدگی مؤثر است و آن را به عنوان یک انتخاب ایده آل برای کفش های فضای باز که در معرض شرایط آب و هوایی سخت است قرار می دهد. در حالی که لاستیک مصنوعی می تواند از لاستیک طبیعی انعطاف پذیر کمتری باشد ، در صورت ترکیب با سایر ترکیبات ، هنوز هم می تواند میزان قابل توجهی از انعطاف پذیری را حفظ کند.
انعطاف پذیری این تنها تحت تأثیر پلاستیک سازها و پرکننده های اضافه شده به ترکیب لاستیکی قرار دارد. از پلاستیک سازها برای نرم شدن لاستیک استفاده می شود و باعث می شود که آن را پایدار تر کرده و توانایی خم شدن بدون ترک خوردگی را تقویت کند. در خطوط تولید لاستیکی ، مقدار مناسب پلاستیک سازها تضمین می کند که تنها تمام شده می تواند در برابر خم شدن و خم شدن در هنگام پیاده روی یا دویدن مقاومت کند بدون اینکه یکپارچگی ساختاری خود را از دست بدهد. پرکننده هایی مانند کربن سیاه یا سیلیس اغلب برای بهبود دوام و مقاومت در برابر سایش تنها اضافه می شوند. این مواد به تقویت لاستیک کمک می کنند ، اطمینان حاصل می شود که به خوبی تحت فشار قرار می گیرد و به طور زودرس از بین نمی رود ، به خصوص در نواحی با تأثیر بالا مانند پاشنه پا یا توپ پا.
سختی ترکیب لاستیکی یکی دیگر از عوامل مهم دیگری است که هم بر دوام و هم انعطاف پذیری تنها به پایان رسیده است. سختی در مقیاس یک ساحل اندازه گیری می شود و مقادیر کمتری نشانگر لاستیک نرم تر ، انعطاف پذیر و مقادیر بالاتر مربوط به لاستیک سخت تر و سفت تر است. به عنوان مثال ، لاستیک های نرم تر ، با مقادیر ساحل پایین ، کوسن و انعطاف پذیری عالی را ارائه می دهند و آنها را برای کفش های راحت گرا ایده می کند. آنها به ویژه در خطوط تولید لاستیکی برای محصولاتی مانند کفش های گاه به گاه ، صندل و دمپایی مفید هستند که در آن انعطاف پذیری و راحتی مهم است. از طرف دیگر ، از لاستیک های سخت تر در کفش هایی استفاده می شود که نیاز به سفتی و پشتیبانی بیشتری دارند ، مانند چکمه های کاری یا کفش های صنعتی ، که در آن دوام و محافظت از سطوح خشن از انعطاف پذیری مهمتر است.
نکته دیگر در انتخاب ترکیبات لاستیکی برای یک خط تولید لاستیکی تنها مقاومت در برابر لغزش است. خصوصیات طبیعی لاستیک آن را به یک ماده عالی برای تأمین کشش تبدیل می کند ، که در جلوگیری از لغزش و سقوط بسیار مهم است. افزودن عوامل خاص یا اصلاح بافت سطح لاستیکی می تواند مقاومت لغزش تنها را تقویت کند. به عنوان مثال ، اضافه کردن پرکننده های دانه ای یا معرفی طرح های آج الگوسازی شده به ترکیب لاستیکی می تواند باعث بهبودی از کف شود و آن را برای محیط های مختلف مناسب ، از شرایط مرطوب تا زمین های ناهموار در فضای باز ، بهبود بخشد. انعطاف پذیری این ترکیب همچنین می تواند در اینجا نقش داشته باشد ، زیرا یک لاستیک انعطاف پذیر ممکن است بهتر با سطوح مختلف سازگار باشد و از تماس بهتر و کشش اطمینان حاصل کند.
عوامل محیطی یکی دیگر از جنبه های مهم است که انتخاب ترکیبات لاستیکی را تعیین می کند. در مناطقی که شرایط آب و هوایی شدید دارند ، کف لاستیک باید در برابر تغییرات دما مقاوم باشند. به عنوان مثال ، کفهای مورد استفاده در آب و هوای سرد اغلب به ترکیباتی احتیاج دارند که حتی در دماهای پایین انعطاف پذیر باشند ، در حالی که کف آب و هوای گرم باید یکپارچگی خود را در گرمای زیاد حفظ کند. افزودن برخی از مواد افزودنی می تواند مقاومت لاستیک را در برابر افراط دما بهبود بخشد ، و اطمینان حاصل کند که کفپوش ها در پاسخ به تغییرات محیطی شکننده یا بیش از حد نرم نمی شوند.
در یک خط تولید لاستیکی ، روند پخت یا ولسوالی لاستیک نیز در تعیین خصوصیات نهایی تنها بسیار مهم است. Vulcanization شامل گرم کردن ترکیب لاستیکی در حضور گوگرد است که پیوندهای متقابل بین زنجیره های پلیمری تشکیل می دهد. این فرایند ارتجاعی ، قدرت و دوام لاستیک را تقویت می کند. میزان ولتاکاسیون بر سختی و انعطاف پذیری لاستیک تأثیر می گذارد و کنترل دقیق این فرآیند برای دستیابی به تعادل مطلوب بین دوام و راحتی در محصول نهایی ضروری است .
